ZÎN’İN GÜNEŞİ

Ey benim kara kaşlım, 

Katran karası saçlım, 

Ey benim gece gözlüm… 

Sen ey doğunun şahsüvarı,

Güneş ol, doğ gönlüme.

Ben girmem kara topraklara,

Sen kalk gel, uzan yanı başıma. 

Gel ki, ay ve güneş gibi âlemi aydınlatalım.

***

Aşk kalemiyle yazıldı bu sevda.

Seni gördüğüm anda

Kıyamet koptu aklımda,

Yağmur yağdı çölüme,

Çiçekler açtı, dereler taştı.

***

Binlerce yıllık bir aşk bu,

Yüz gönülle sevdim ben seni.

Ben aşk belasının hastası, aşk Kerbelasının susuzu,

Sen ise çarem…

Akıtma gözümden yüreğimin kanını.

***

Sevginle akıldan azat oldum,

Kara ve karanlık gecelerde sabahlara dek mumla dertleşir oldum.

Benim gibi yanar o da,

Yoldaşımdır, arkadaşım, sırdaşımdır.

Benim başımdaki ateşi, gönlümdeki közleri,

Canımın tutuştuğu savaşı o bilir bir tek.

Sen benim canım, civanım,

Doğunun şahı sevdiceğim,

Ay güneşsiz aydınlanır mı?

*** 

Ayaklarımda zincirler,

Prangalar ayaklarımda…

Azıksız, susuz, gözsüz,

Amaçsız, isteksiz ve karanlıkta bırakma beni.

Değişse de elbiseler,

Haller değişmez,

Her dem sevdalıdır bu sarhoş gönül.

***

Ey benim kara kaşlım,

Katran karası saçlım,

Ey benim gece gözlüm…

Sevginden döktüğüm gözyaşlarından kavaklar yeşerdi Dicle kıyısında,

Görmez misin, gözyaşlarım gibi dökülür Dicle Nehri,

Nasıl dolamışsa kollarını Cizre’nin boynuna

Gel öyle sarıl bana.

Yetti şeklinin hayaliyle kanaat edişim…

Yetti hayalinin yalnızlığa getirişi beni…

Dilim sensiz, ben sensiz dilsizim

Karanlığın kalbine gömme,

Amaçsız, muratsız, mutsuz,

Bu ovalarda tek başıma bırakma beni

***

Yaprak gibi savrulurum ben ateşinde yanmazsam,

Duymazsam sesini.

Hasretinden susadı, kurudu dudaklarım aşktan. 

Sana kavuşmak için canımı ateşe atasım var,

Sabahlara kadar dertleştiğim mumun ateşinde seni yakasım var,

Kendimi uçurumlara atasım var.

***

Vahşet kalbimin dostu oldu,

Suyu söndürecek bir ateş oldu.

Yağmurun bereketiyle yetiş imdadıma.

***

Aşk zinciriyle bağlı ayaklarım,

Gel benim kanadım ol,

Rüzgâr ol, gel savur saçlarımı

***

Her gece üstüme doğan güneşim, ışığım, günberim;

Felek seni her gün toprak mağaralara da atsa güneşim,

Ufuklar her daim karanlıklara da dalsa

Sen doğ benim üstüme…

***

Ne aşklar mesken eyledi bağrımı,

Ne acılar gördü bu bozkır gönlüm.

İstedim ki kavuşsunlar, mutlu olsunlar;

Beni dinlemediler, üstüme basıp yürüdüler gittiler

Çiğnediler gözlerimi, sözlerimi…

Ne Leylalar ve Mecnunlar, ne Ferhatlar ve Şirinler, ne Azralar ve Vamıklar geçti benim bağrımdan

Ama en güzelini Mem demiş Zîn’e aşkından

“Ölmeye canımda bir ramak kalıncaya kadar,

Ey sevgili, sen benim canımda saklısın!”

Sen de saklısın işte böyle benim bağrımda.

***

Gel, binlerce destanı inlet,

Gel ki, hep bahar olsun bahçem…

Gel ki, canım canına kavuşsun,

Ruhum ruhunda yok olsun…

Gel ki, zerre güneşe kavuşsun…

Ay güneşine kavuştuğunda,

Gül bahçesine dönsün bu zindan.

***

Güneş doğudan ışık gösterince

Ufukları karanlıktan uzaklaştırınca

Gönül gam deryasında boğulsa da

Gönül kanına boğma beni.

Göğsümün fenerini ışıksız bırakma

Kanlı gözyaşları döktürme bana.

***

Hicran derdinin şarabıyla sarhoş ettin beni,

Benim gönlüm ki sevgine tutsak,

Şimdi kavuşma şarabına yanıp tutuşur.

Çevresi bol ışıklı ay gibi

Ateş ve rüzgâr birleşip yaksa da bağrımı

Ben girmem kara topraklara,

Ben girmem senin koynuna,

Ölümsüzlük iksiri gibi

Gel uzan benim yanıma.

Yetti canıma kemal sınırında duran bu aşk,

Gel uzan koynuma.

***

Kara sevdam,

Her gece üstüme doğan güneşim, ışığım, günberim,

Çöle yağan yağmurum,

Çağdaşım, yoldaşım, dildaşım,

Sevgilim, aşkım, görüp göreceğim,

Katilim… İlham perim…

Not: “Güneşe Yazılan Yazılar” yazı dizim Ahmet Güneştekin’in “Yüzleşme” sergisindeki eserlerden esinlenerek yazılan deneme yazılarından oluşmaktadır.

“Zîn’in Güneşi” adlı bu yazım sanatçının “Mem û Zîn’in Masumiyeti” adlı eserinden esinlenerek yazılmıştır.

Bu yazı bir düz yazıdır, şiir değildir.

Bu yazı, büyük ozan Ehmedê Xanî’ye bir selâmdır. Yazı Ehmedê Xanî’nin “Mem û Zîn” destanından alıntılar, uyarlamalar ve bu yazının yazarının kendi cümlelerini içermektedir.