Kaç gün döndü kapkaranlık geceye,
Kaç güneş kızıla çaldı doğarken.

Bazen gecenin karanlığını, bazen de bulutları örtüyorum üstüne hafifçe,
Görme diye kapkara kederimi, oluk oluk akan göz yaşlarımı.

Bir martının kanadına gizlemişsin gün ışığını da, sevgiyi de…
Bir martının kanadına…
Denizleri aşıp gelen, başımın üzerinde uçan bir martının kanadına…

♾♾♾
Hrant…
Yalnızca özlüyorum…
İşin politik yanı benim için hep ikinci sırada oldu.
Şimdi de öyle…

Yıllarca durdum aynı köşede. Hiç kolay olmadı. Birlikte güldüğümüz, ayrılmadan önce son birkaç lafın belini büktüğümüz o köşede öylece durdum. Elimden hiçbir şey gelmeden…

Söylemek istediklerimi, duygularımı, acımı, hepsini yalnızca içime attım. Sadece göz yaşlarımı akıtmama izin vardı.

Zaten 11 sene susmuştum, sonra sen gittin ve bir 15 sene daha sustum.

Hiçbir şey gerçek değil, bana her şey ve herkes sahte geliyor. Öyle zaten. O yüzden gitmiyorum artık o birlikte güldüğümüz, son birkaç lafın belini büktüğümüz o köşeye.

Ben o duygusuzluğun bir parçası olmadım bundan sonra da olmayacağım.
Yalnız seni özlüyorum…
Yalnız seni…
Yalnız…
Çok…