Geçenlerde @nukheteveri Instagram hesabımda “Yolda Olmak” diye bir yazı paylaşmıştım.

Benim için yolda olmak pek çok kişi için evde olmak neyse o.
Yollar benim evim.
Kendimi evimde, mutlu ve güvende hissettiğim tek yer yollar.

Çünkü ben kök salmayı bilmiyorum ya da belki sevmiyorum.
Belki de o yüzden beni bir yere bağlayacak işler hiç ilgi alanımda olmadı.

Ha deyince iki parça eşyamı, sırt çantamı alıp yola çıkabilmeliyim.
Zaten konakladığım tüm oteller konakladığım sürece benim evim.
İnternet bağlantısı olsun olmasın bir köşede yazılarımı yazabildiğim, işlerimi yapabildiğim her yer ofis.

Yolda olmak benim için sevdiğim yerlerde dolaşmak, oraları herkesle paylaşmak, hatta sevmediğim yerlerde bile sevecek bir şeyler bulmaktır.

Yolda olmak ve yollar en yüksek dozda adrenalin benim için.
Adrenalin ve huzur demek yolda olmak.
“Adrenalin ve huzur mu?” dediğinizi duyar gibiyim.
Evet, adrenalin ve huzur.
Bence bir deneyin. Hangi konuda olursa olsun, adrenalinin ardından huzur gelir.
Öyle eve dönünce falan değil.
Hemen o anda.

Müthiş bir macera duygusudur öte yandan yolda olmak. İki dakika sonra ne olacağını bilmek ve çoğu zaman da bilmemek ama buna kafa yormamak.
Macera duygusunu da adrenalin ve huzur olarak hissetmektir.

Yıllardır görmediğin biriyle karşılaşıp, tadını hiç unutmadığın Arap kahvesini onun elinden içmenin verdiği o garip ve buruk mutluluk duygusudur yolda olmak.

Yolda olmak benim için evde olmaktır, huzurdur, güvendir, mutluluktur ve hayat tarzıdır.

Çocukken en sevdiğim “ömür biter, yol bitmez” sözüydü.
Çok bana ait hissederdim bunu. Sonraları anladım sebebini.

Ben demek yolda olmak demekti, yolda olmak demek ben demekti…
***

Yazı buydu. Bu yazıyı buraya da taşımak istedim aslında.

Pandemi nedeniyle yukarıda okuduklarınızı hangimiz ne kadar gerçekleştirebildik? Sağlık olsun deyip hayata devam etmeye çalıştık. Belki kısa bir süredir biraz hareketlendik. Ben 2021’de aslında tahminimden fazla seyahat ettim. Pek cesaret edeceğimi düşünmemiştim dersem yalan olur. Cesur, hatta gözü karayımdır.

Benim gibi biri için fazla bile kaldım evde diyebilirim sanırım. Gerçi zaten yollara ya büyük bir zevkle işim gereği, ya da alıp başımı kendim için giderim. Her ikisini de çok fazla yapamadım son iki yıldır. 

İçinden geçtiğimiz bu süreçte neler öğrendik, bence oturup çok iyi düşünmek ve sorgulamak gerekir. Bir şey öğrendik mi? Öğrendiklerimizi uygulayacak mıyız? Daha sade yaşayabilecek miyiz? Eko sisteme saygıyı, hayvan haklarına saygıyı öğrenecek mi insanoğlu?

Ben bir de şunu çok net bir şekilde gördüm: Dünya akıl almaz bir hızla büyük bir değişikliğe doğru gidiyor. Öyle böyle değil. Direnmenin anlamı yok. Geleni de gideni de kabul edip önüne bakmak gerekiyor.

Herkesin yaptığını yapmak değil, önüne çıkan yolda açılan kapılardan adım atıp farklı şeyler yapmak, sürü psikolojisinden çıkıp işine bakmak, özellikle de toksik olan her şeyi ve herkesi hayatından çıkartmak gerekiyor.

Hani derler ya, akışına bırak diye. Aynen öyle. Ama gerçekten akışına bırakmak gerekiyor.

Yeni bir yıla girmeye hazırlanırken ben de bir yapılacaklar listesi oluşturdum. Aslında yapılacaklar listesi değil, yeni yıldan dilekler listesi bu.

2022 için Dilek Listesi:

1-    Bu yıl öncelikle son çalışmalarını tamamladığım ve artık kontrollerinin yapılıp baskıya girmesi gereken “Süryani Köyleri / Tarihin Sessiz Tanıkları” kitabımın yayınevine ivedilikle teslim edilmesi.

2-    “Bir İç Savaştır Aşk” romanımın son halini alıp onun da basılması için planlama yapılması.

3-    Bu yıl gerek iş sebebiyle, gerekse özel olarak bol bol yollarda olmak umudundayım.

4-    Bu yıl özellikle Lübnan’a kavuşmanın derdindeyim. Turla ya da özel mutlaka gitmem gerek. Hatta bu yıl yapabilirsem 3 ay orada kalıp “Lübnan / Ortadoğu’nun Belleği” kitabımı yazmak istiyorum ama ekonominin içine düştüğü bu durumda ve Lübnan da zaten çok ağır sıkıntılar yaşarken nasıl olacak bilmiyorum. Bu yıl olmasa da daha sonra mutlaka yapılacaklar listemde var bu 3 ay kalma projesi.

5-    Mutlaka Surayt yani Modern Süryanicemi geliştireceğim. Hatta Klasik Süryanice hocamın yazdığı yeni kitapları aldım. Harıl harıl ders çalışacağım ve konuşacağım.

6-    Eskiz çalışmalarını hep aksattım, hep yarım bıraktım. Bu yıl ona da öncelik vermek istiyorum. Kalemler çalışma masamdan bana bakıyorlar. Bunu mutlaka yapacağım.

7-    Arapçamı da biraz daha geliştirmek istiyorum. Lübnan Arapçası en güzeli ona yoğunlaşacağım bir müddet.

8-    Okunmayı bekleyen kitaplar birikti. Gerçi okumak zaten boş zamanda yapılan bir şey değildir. Bunun yapılacaklar listesine bile girmesi saçma aslında ama salondaki kanepenin yanında üst üste duran kitaplar rafa kalkmalı okunup.

9-    Minimalizm konusunda cidden çok adım attım kaç yıldır. Bu yıl artık iyice istediğim seviyeye getirmeyi planlıyorum.

10- Bu yıl aslında belki de en önemli planım ve dileğim, Selçuk’taki satışa koyduğum güzel evimin satılması. Ev satıldıktan sonra kendime ufak bir yer alıp onu üs olarak kullanmayı ve bir de karavan yaptırmayı planlıyorum. Karavanın modeli, içinin nasıl yapılacağı ve yapılacağı yer bile belli.

Dileklerimin en önemlileri bunlar.

Çok şükür ki şu ana kadar sağ salim geldik. Umarım 2022 sağlık , şans, bolluk, bereket ve para getirsin.

Rabbimden en önemli dileğim de şudur: Kimseye muhtaç etmesin, görevim bitip de gitme zamanı geldiğinde elim ayağım tutuyor ve aklım yerinde olsun.

Sizin de var mı böyle bir dilek listeniz? Yoksa bence hemen yapın ve hayırlı olacaksa olsun diyerek bırakın evrene…

Geçen gün bir gençlik filminde şöyle bir cümle vardı:

Senin için ne önemliyse ona odaklan, geri kalanlar yerini bulur.

Hepinize şimdiden mutlu, sağlıklı, bereketli, bol kazançlı ve gönlünüzce bir yıl diliyorum.